Podczas zajęć dzieci uczą się rozumieć i tworzyć muzykę – improwizować ją. W pierwszej kolejności za pomocą swego najcenniejszego instrumentu, jakim jest głos, potem przy użyciu prostych instrumentów muzycznych tj. grzechotki, kołatki, bębenki, rurki, harmonijki itd. Muzykowanie odbywa się przy dźwiękach gitary, ukulele, pianina bądź skrzypiec. Ponadto dzieci uczą się harmonijnego i rytmicznego poruszania się, które jest podstawą rozumienia i wyczucia rytmu. Na zajęciach wzbogacany jest także słownik  słuchowy dziecka, rozwijana wrażliwość słuchowa, kształtowany głos, doskonalone umiejętności śpiewania, podejmowania różnych działań, współdziałania z innymi, naśladowania i wywoływania reakcji ruchowych. Faktem jest bowiem, że dziecko, które od pierwszych miesięcy swojego życia ma kontakt z muzyką, pełniej się rozwija, szybciej reaguje na bodźce zewnętrzne i ma lepszy kontakt ze światem. Staramy się także „kopiować” pomysły dzieci na spontaniczną zabawę, ruch czy dźwięk stworzony przez dziecko tak, aby w pewnym momencie odkryło, że nasze zajęcia mają na celu muzyczny dialog między prowadzącym a uczestnikami.

Gordon, którego metodę stosujemy, zauważył, że poznawanie muzyki jest jak poznawanie nowego języka. Powszechnie wiadomo, ze najłatwiej nauczyć się języka będąc w nim całkowicie zanurzonym (np. mieszkając w kraju, w którym tego języka sie używa). To samo dotyczy muzyki: musi być ona wszechobecna i żywa. Zgodnie z teoria Gordona śpiewamy dzieciom, improwizując bez słów (ponieważ w muzyce tak jak w życiu nie da się nauczyć 2 rzeczy na raz – oszczędzając dzieciom konieczności używania słów, uczymy je śpiewać czysto). W ten sposób dzieci tworzą sobie słownik muzyczny, którym zaczynają się swobodnie posługiwać – też improwizują! Dokonują tego w sposób całkowicie naturalny, tak jak dzieci tworzące pierwsze słowa.

Teoria umuzykalniania dzieci według Edwina E. Gordona – Gordon porównuje naukę muzyki do nauki mowy. Dziecko uczy się mówić w sposób „całościowy”, wsłuchując się w to, co mówią do niego opiekujące się nim osoby. Sprawnie posługuje się językiem mimo tego, że nikt go przecież nie uczył literek ani gramatyki. Nie inaczej jest z muzyką. Zapewnienie dziecku możliwości „osłuchania się” z różnorodnymi formami muzyki pomoże obudzić w nim muzyczną wrażliwość na długo przed tym, nim nauczyciele zabiorą się za tradycyjną naukę nutek. Najważniejszym pojęciem w metodzie Edwina E. Gordona jest audiacja. Słowo to oznacza przyswajanie i rozumienie usłyszanej muzyki. Odpowiednikiem audiacji w mowie jest myślenie. Nie można nikogo nauczyć myślenia – to proces naturalny, umiejętność, którą dziecko zdobywa wraz z rozwojem, poznawaniem i kojarzeniem faktów. Podobnie jest z audiacją. Umożliwiając dziecku doświadczanie muzyki, dajemy mu szansę na rozwój audiacji. W metodzie Edwina E. Gordona podstawą jest słuchanie muzyki. Później przychodzi czas na jej wykonywanie i „komponowanie”.